wiercić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *vьrtěti, from Proto-Indo-European *wert-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvʲɛr.t͡ɕit͡ɕ/

Verb

wiercić impf

  1. (transitive, intransitive) to drill
  2. (reflexive) to wriggle

Conjugation
Conjugation of wiercić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wiercić
present tense 1st wiercę wiercimy
2nd wiercisz wiercicie
3rd wierci wiercą
past tense 1st wierciłem wierciłam wierciliśmy wierciłyśmy
2nd wierciłeś wierciłaś wierciliście wierciłyście
3rd wiercił wierciła wierciło wiercili wierciły
future tense 1st będę wiercił1 będę wierciła1 będziemy wiercili1 będziemy wierciły1
2nd będziesz wiercił1 będziesz wierciła1 będziecie wiercili1 będziecie wierciły1
3rd będzie wiercił1 będzie wierciła1 będzie wierciło1 będą wiercili1 będą wierciły1
conditional 1st wierciłbym wierciłabym wiercilibyśmy wierciłybyśmy
2nd wierciłbyś wierciłabyś wiercilibyście wierciłybyście
3rd wierciłby wierciłaby wierciłoby wierciliby wierciłyby
imperative 1st — wierćmy
2nd wierć wierćcie
3rd niech wierci niech wiercą
active adjectival participle wiercący wiercąca wiercące wiercący wiercące
passive adjectival participle wiercony wiercona wiercone wierceni wiercone
contemporary adverbial participle wiercąc
impersonal past wiercono
verbal noun wiercenie
1 or: będę wiercić, będziesz wiercić etc.

Synonyms

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.