widzieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *viděti, from Proto-Indo-European *weyd-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvʲi.d͡ʑɛt͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

widzieć impf (perfective zobaczyć)

  1. (transitive) see (perceive with the eyes)

Conjugation
Conjugation of widzieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive widzieć
present tense 1st widzę widzimy
2nd widzisz widzicie
3rd widzi widzą
past tense 1st widziałem widziałam widzieliśmy widziałyśmy
2nd widziałeś widziałaś widzieliście widziałyście
3rd widział widziała widziało widzieli widziały
future tense 1st będę widział1 będę widziała1 będziemy widzieli1 będziemy widziały1
2nd będziesz widział1 będziesz widziała1 będziecie widzieli1 będziecie widziały1
3rd będzie widział1 będzie widziała1 będzie widziało1 będą widzieli1 będą widziały1
conditional 1st widziałbym widziałabym widzielibyśmy widziałybyśmy
2nd widziałbyś widziałabyś widzielibyście widziałybyście
3rd widziałby widziałaby widziałoby widzieliby widziałyby
imperative 1st — widźmy
2nd widź widźcie
3rd niech widzi niech widzą
active adjectival participle widzący widząca widzące widzący widzące
passive adjectival participle widziany widziana widziane widziani widziane
contemporary adverbial participle widząc
impersonal past widziano
verbal noun widzenie
1 or: będę widzieć, będziesz widzieć etc.

See also
  • widzieć się

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.