walczyć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈval.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

walczyć impf

  1. to fight (to be involved in a physical confrontation)

Conjugation
Conjugation of walczyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive walczyć
present tense 1st walczę walczymy
2nd walczysz walczycie
3rd walczy walczą
past tense 1st walczyłem walczyłam walczyliśmy walczyłyśmy
2nd walczyłeś walczyłaś walczyliście walczyłyście
3rd walczył walczyła walczyło walczyli walczyły
future tense 1st będę walczył1 będę walczyła1 będziemy walczyli1 będziemy walczyły1
2nd będziesz walczył1 będziesz walczyła1 będziecie walczyli1 będziecie walczyły1
3rd będzie walczył1 będzie walczyła1 będzie walczyło1 będą walczyli1 będą walczyły1
conditional 1st walczyłbym walczyłabym walczylibyśmy walczyłybyśmy
2nd walczyłbyś walczyłabyś walczylibyście walczyłybyście
3rd walczyłby walczyłaby walczyłoby walczyliby walczyłyby
imperative 1st — walczmy
2nd walcz walczcie
3rd niech walczy niech walczą
active adjectival participle walczący walcząca walczące walczący walczące
contemporary adverbial participle walcząc
1 or: będę walczyć, będziesz walczyć etc.
  • (adjective) waleczny
  • (nouns) walczenie, walczerz, waleczność, walka

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.