væva
See also: väva
Old Swedish
Etymology
From Old Norse vefa, from Proto-Germanic *webaną.
Conjugation
Conjugation of væva (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | væva | — | |||
| participle | vævandi, vævande | vævin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | væver | vævi, væve | — | vof | vāvi, vāve |
| þū | væver | vævi, væve | væf | voft | vāvi, vāve |
| han | væver | vævi, væve | — | vof | vāvi, vāve |
| vīr | vævum, vævom | vævum, vævom | vævum, vævom | vāvum, vāvom | vāvum, vāvom |
| īr | vævin | vævin | vævin | vāvin | vāvin |
| þēr | væva | vævin | — | vāvu, -o | vāvin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | væfs | vævis, væves | — | vofs | vāvis, vāves |
| þū | væfs | vævis, væves | — | vofts | vāvis, vāves |
| han | væfs | vævis, væves | — | vofs | vāvis, vāves |
| vīr | vævums, -oms | vævums, vævoms | — | vāvums, vāvoms | vāvums, vāvoms |
| īr | vævins | vævins | — | vāvins | vāvins |
| þēr | vævas | vævins | — | vāvus, vāvos | vāvins |
Descendants
- Swedish: väva
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.