voluptarius

Latin

Etymology

From voluptas (pleasure)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /wo.lupˈtaː.ri.us/, [wɔ.ɫʊpˈtaː.ri.ʊs]

Adjective

voluptārius (feminine voluptāria, neuter voluptārium); first/second declension

  1. pleasant, agreeable, delightful
  2. sensual

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative voluptārius voluptāria voluptārium voluptāriī voluptāriae voluptāria
Genitive voluptāriī voluptāriae voluptāriī voluptāriōrum voluptāriārum voluptāriōrum
Dative voluptāriō voluptāriae voluptāriō voluptāriīs voluptāriīs voluptāriīs
Accusative voluptārium voluptāriam voluptārium voluptāriōs voluptāriās voluptāria
Ablative voluptāriō voluptāriā voluptāriō voluptāriīs voluptāriīs voluptāriīs
Vocative voluptārie voluptāria voluptārium voluptāriī voluptāriae voluptāria

References

  • voluptarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • voluptarius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • voluptarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • a devotee of pleasure; a self-indulgent man: homo voluptarius (Tusc. 2. 7. 18)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.