vlak

From vláčet (“tow, haul”) calque of German Zug.

• IPA^(key): /vlak/

• audio

  (file)

• Rhymes: -ak

vlak m inan

1. train

• osobní vlak m
• nákladní vlak m

• vlak in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• vlak in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

From Middle Dutch vlac, from Old Dutch *flak, from Proto-Germanic *flakaz.

vlak (comparative vlakker, superlative vlakst)

1. flat, plane

• plat

• vlakbank
• vlakdruk
• vlakhamer
• vlakogig
• vlakschaaf
• vlakte
• vlakversiering
• vlakvulling
• afvlakken
• bovenvlak n
• oppervlak n, oppervlakte
• uitvlakken

vlak n (plural vlakken, diminutive vlakje n)

1. (literally) A plain, a flat surface
2. (figuratively) A domain, sphere, field of interest

• raakvlak n
• werkvlak n
• zitvlak n

vlak

1. straight, immediately, just

   De Aardes natuurlijke satelliet, de Maan, moet vlak na de vorming van de Aarde zijn ontstaan.

   Earth's natural satellite, the Moon, must have arisen just after the formation of the Earth.

• vlakaf
• vlakuit
• vlakweg

Alternative form of vlek

vlak f (plural vlakken, diminutive vlakje n)

1. A spot, soiled mark

vlak

1. first-person singular present indicative of vlakken
2. imperative of vlakken

• valk

Borrowed from Czech vlak, itself calqued after German Zug.

• IPA^(key): /ʋlâːk/

vlȃk m (Cyrillic spelling вла̑к)

1. (Croatia) train

• (Bosnian, Serbian): vȏz

Borrowed from Czech vlak, itself calqued after German Zug.

• IPA^(key): /ʋláːk/

vlȃk m inan

1. train (line of connected cars or carriages)