vicarialis

Latin

Etymology

From vicārius (vicar) + -ālis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /wi.kaː.riˈaː.lis/, [wɪ.kaː.rɪˈaː.lɪs]

Adjective

vicāriālis (neuter vicāriāle); third declension

  1. vicarial; of or pertaining to an vicar.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative vicāriālis vicāriāle vicāriālēs vicāriālia
Genitive vicāriālis vicāriālium
Dative vicāriālī vicāriālibus
Accusative vicāriālem vicāriāle vicāriālēs, vicāriālīs vicāriālia
Ablative vicāriālī vicāriālibus
Vocative vicāriālis vicāriāle vicāriālēs vicāriālia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.