venerabilis

Latin

Etymology

From veneror (worship, reverence).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /we.neˈraː.bi.lis/, [wɛ.nɛˈraː.bɪ.lɪs]

Adjective

venerābilis (neuter venerābile); third declension

  1. venerable, august

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative venerābilis venerābile venerābilēs venerābilia
Genitive venerābilis venerābilis venerābilium venerābilium
Dative venerābilī venerābilī venerābilibus venerābilibus
Accusative venerābilem venerābile venerābilēs, venerābilīs venerābilia
Ablative venerābilī venerābilī venerābilibus venerābilibus
Vocative venerābilis venerābile venerābilēs venerābilia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.