veiga
See also: Veiga
Galician
Etymology
Debated. Attested as vaica in Medieval Latin documents since the 9th century.[1] From a pre-Roman substrate of Iberia.[2] Cognate with Spanish vega.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbejɣa̝/
Derived terms
- miraveigas
- Veicelas
- Veiga
- Veiguiña
References
- “veiga” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
- “veyga” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
- “veiga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
- “veiga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “veiga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Lapesa, Rafael (2004), Manuel Seco, editor, Léxico hispánico primitivo, Pozuelo de Alarcón: Ed. Espasa Calpe, →ISBN, s.v. uega.
- Coromines, Joan; Pascual, José A. (1991–1997). Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico. Madrid: Gredos, s.v. vega.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.