varastettu

Finnish

Etymology

From varastaa (to steal).

Adjective

varastettu (comparative varastetumpi, superlative varastetuin)

  1. stolen

Declension

Inflection of varastettu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation)
nominative varastettu varastetut
genitive varastetun varastettujen
partitive varastettua varastettuja
illative varastettuun varastettuihin
singular plural
nominative varastettu varastetut
accusative nom. varastettu varastetut
gen. varastetun
genitive varastetun varastettujen
partitive varastettua varastettuja
inessive varastetussa varastetuissa
elative varastetusta varastetuista
illative varastettuun varastettuihin
adessive varastetulla varastetuilla
ablative varastetulta varastetuilta
allative varastetulle varastetuille
essive varastettuna varastettuina
translative varastetuksi varastetuiksi
instructive varastetuin
abessive varastetutta varastetuitta
comitative varastettuine

Verb

varastettu

  1. Past passive participle of varastaa.

Declension

Inflection of varastettu (Kotus type 1/valo, tt-t gradation)
nominative varastettu varastetut
genitive varastetun varastettujen
partitive varastettua varastettuja
illative varastettuun varastettuihin
singular plural
nominative varastettu varastetut
accusative nom. varastettu varastetut
gen. varastetun
genitive varastetun varastettujen
partitive varastettua varastettuja
inessive varastetussa varastetuissa
elative varastetusta varastetuista
illative varastettuun varastettuihin
adessive varastetulla varastetuilla
ablative varastetulta varastetuilta
allative varastetulle varastetuille
essive varastettuna varastettuina
translative varastetuksi varastetuiksi
instructive varastetuin
abessive varastetutta varastetuitta
comitative varastettuine
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.