vagatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of vagor (ramble, wander).

Participle

vagātus m (feminine vagāta, neuter vagātum); first/second declension

  1. rambled, wandered, having been strolled.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vagātus vagāta vagātum vagātī vagātae vagāta
Genitive vagātī vagātae vagātī vagātōrum vagātārum vagātōrum
Dative vagātō vagātō vagātīs
Accusative vagātum vagātam vagātum vagātōs vagātās vagāta
Ablative vagātō vagātā vagātō vagātīs
Vocative vagāte vagāta vagātum vagātī vagātae vagāta

References

  • vagatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vagatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.