uç

See also: Úc, UC, uC, ức, ực, -uc, u/c, and üç

Turkish

Etymology 1

Noun

uç (definite accusative ucu, plural uçlar)

  1. extreme
  2. tip (extreme)
  3. top (of something)
Declension
Inflection
Nominative uç
Definite accusative ucu
Singular Plural
Nominative uç uçlar
Definite accusative ucu uçları
Dative uca uçlara
Locative uçta uçlarda
Ablative uçtan uçlardan
Genitive ucun uçların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular ucum uçlarım
2nd singular ucun uçların
3rd singular ucu uçları
1st plural ucumuz uçlarımız
2nd plural ucunuz uçlarınız
3rd plural uçları uçları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular ucum uçlarım
2nd singular uçsun uçlarsın
3rd singular uç
uçtur		 uçlar
uçlardır
1st plural uçuz uçlarız
2nd plural uçsunuz uçlarsınız
3rd plural uçlar uçlardır

Etymology 2

Verb

uç

  1. second-person singular imperative of uçmak
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.