upadać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈpa.dat͡ɕ/

Verb

upadać impf (perfective upaść)

  1. (intransitive) to fall down, drop
  2. (intransitive) to collapse

Conjugation
Conjugation of upadać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive upadać
present tense 1st upadam upadamy
2nd upadasz upadacie
3rd upada upadają
past tense 1st upadałem upadałam upadaliśmy upadałyśmy
2nd upadałeś upadałaś upadaliście upadałyście
3rd upadał upadała upadało upadali upadały
future tense 1st będę upadał1 będę upadała1 będziemy upadali1 będziemy upadały1
2nd będziesz upadał1 będziesz upadała1 będziecie upadali1 będziecie upadały1
3rd będzie upadał1 będzie upadała1 będzie upadało1 będą upadali1 będą upadały1
conditional 1st upadałbym upadałabym upadalibyśmy upadałybyśmy
2nd upadałbyś upadałabyś upadalibyście upadałybyście
3rd upadałby upadałaby upadałoby upadaliby upadałyby
imperative 1st — upadajmy
2nd upadaj upadajcie
3rd niech upada niech upadają
active adjectival participle upadający upadająca upadające upadający upadające
contemporary adverbial participle upadając
impersonal past upadano
verbal noun upadanie
1 or: będę upadać, będziesz upadać etc.

Further reading
  • upadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upadać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.