ukkeli

Finnish

Etymology

Diminutive form of ukko (old man).

Pronunciation

  • Hyphenation: uk‧ke‧li
  • IPA(key): [ˈukːeli]

Noun

ukkeli

  1. (colloquial) old man
  2. man (little man or man-like creature, especially one from outer space)
    Avaruusolennot kuvataan usein pieninä vihreinä ukkeleina.
    Space creatures are often depicted as little green men.

Declension

Inflection of ukkeli (Kotus type 6/paperi, no gradation)
nominative ukkeli ukkelit
genitive ukkelin ukkelien
ukkeleiden
ukkeleitten
partitive ukkelia ukkeleita
ukkeleja
illative ukkeliin ukkeleihin
singular plural
nominative ukkeli ukkelit
accusative nom. ukkeli ukkelit
gen. ukkelin
genitive ukkelin ukkelien
ukkeleiden
ukkeleitten
partitive ukkelia ukkeleita
ukkeleja
inessive ukkelissa ukkeleissa
elative ukkelista ukkeleista
illative ukkeliin ukkeleihin
adessive ukkelilla ukkeleilla
ablative ukkelilta ukkeleilta
allative ukkelille ukkeleille
essive ukkelina ukkeleina
translative ukkeliksi ukkeleiksi
instructive ukkelein
abessive ukkelitta ukkeleitta
comitative ukkeleineen

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.