uitzonderlijk

Dutch

Etymology

From uitzonderen (to except) + -lijk.

Pronunciation

  • (file)

Adjective

uitzonderlijk (comparative uitzonderlijker, superlative uitzonderlijkst)

  1. exceptional

Inflection

Inflection of uitzonderlijk
uninflected uitzonderlijk
inflected uitzonderlijke
comparative uitzonderlijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial uitzonderlijkuitzonderlijkerhet uitzonderlijkst
het uitzonderlijkste
indefinite m./f. sing. uitzonderlijkeuitzonderlijkereuitzonderlijkste
n. sing. uitzonderlijkuitzonderlijkeruitzonderlijkste
plural uitzonderlijkeuitzonderlijkereuitzonderlijkste
definite uitzonderlijkeuitzonderlijkereuitzonderlijkste
partitive uitzonderlijksuitzonderlijkers

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.