uitsluiten

Dutch

Etymology

uit + sluiten

Pronunciation

  • (file)
  • Rhymes: -œy̯tən

Verb

uitsluiten

  1. to exclude
  2. to preclude

Inflection

Inflection of uitsluiten (strong class 2, separable)
infinitive uitsluiten
past singular sloot uit
past participle uitgesloten
infinitive uitsluiten
gerund uitsluiten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sluit uitsloot uituitsluituitsloot
2nd person sing. (jij) sluit uitsloot uituitsluituitsloot
2nd person sing. (u) sluit uitsloot uituitsluituitsloot
2nd person sing. (gij) sluit uitsloot uituitsluituitsloot
3rd person singular sluit uitsloot uituitsluituitsloot
plural sluiten uitsloten uituitsluitenuitsloten
subjunctive sing.1 sluite uitslote uituitsluiteuitslote
subjunctive plur.1 sluiten uitsloten uituitsluitenuitsloten
imperative sing. sluit uit
imperative plur.1 sluit uit
participles uitsluitenduitgesloten
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.