uitnemen

Dutch

Etymology

uit + nemen

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitnemen

  1. to remove, to take out

Inflection

Inflection of uitnemen (strong class 4, separable)
infinitive uitnemen
past singular nam uit
past participle uitgenomen
infinitive uitnemen
gerund uitnemen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular neem uitnam uituitneemuitnam
2nd person sing. (jij) neemt uitnam uituitneemtuitnam
2nd person sing. (u) neemt uitnam uituitneemtuitnam
2nd person sing. (gij) neemt uitnaamt uituitneemtuitnaamt
3rd person singular neemt uitnam uituitneemtuitnam
plural nemen uitnamen uituitnemenuitnamen
subjunctive sing.1 neme uitname uituitnemeuitname
subjunctive plur.1 nemen uitnamen uituitnemenuitnamen
imperative sing. neem uit
imperative plur.1 neemt uit
participles uitnemenduitgenomen
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.