uitdrukken

Dutch

Etymology

uit + drukken

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯ˌdrʏkə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: uit‧druk‧ken

Verb

uitdrukken

  1. to express

Inflection

Inflection of uitdrukken (weak, separable)
infinitive uitdrukken
past singular drukte uit
past participle uitgedrukt
infinitive uitdrukken
gerund uitdrukken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular druk uitdrukte uituitdrukuitdrukte
2nd person sing. (jij) drukt uitdrukte uituitdruktuitdrukte
2nd person sing. (u) drukt uitdrukte uituitdruktuitdrukte
2nd person sing. (gij) drukt uitdrukte uituitdruktuitdrukte
3rd person singular drukt uitdrukte uituitdruktuitdrukte
plural drukken uitdrukten uituitdrukkenuitdrukten
subjunctive sing.1 drukke uitdrukte uituitdrukkeuitdrukte
subjunctive plur.1 drukken uitdrukten uituitdrukkenuitdrukten
imperative sing. druk uit
imperative plur.1 drukt uit
participles uitdrukkenduitgedrukt
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.