uitdoven

Dutch

Etymology

uit + doven

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯ˌdoːvə(n)/
  • (file)

Verb

uitdoven

  1. to extinguish

Inflection

Inflection of uitdoven (weak, separable)
infinitive uitdoven
past singular doofde uit
past participle uitgedoofd
infinitive uitdoven
gerund uitdoven n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular doof uitdoofde uituitdoofuitdoofde
2nd person sing. (jij) dooft uitdoofde uituitdooftuitdoofde
2nd person sing. (u) dooft uitdoofde uituitdooftuitdoofde
2nd person sing. (gij) dooft uitdoofde uituitdooftuitdoofde
3rd person singular dooft uitdoofde uituitdooftuitdoofde
plural doven uitdoofden uituitdovenuitdoofden
subjunctive sing.1 dove uitdoofde uituitdoveuitdoofde
subjunctive plur.1 doven uitdoofden uituitdovenuitdoofden
imperative sing. doof uit
imperative plur.1 dooft uit
participles uitdovenduitgedoofd
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.