tyć

See also: tyč, тус, and түс

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tyti.

Pronunciation
  • IPA(key): /tɨt͡ɕ/

Verb

tyć impf (perfective utyć or przytyć)

  1. (intransitive) to gain weight

Conjugation
Conjugation of tyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive tyć
present tense 1st tyję tyjemy
2nd tyjesz tyjecie
3rd tyje tyją
past tense 1st tyłem tyłam tyliśmy tyłyśmy
2nd tyłeś tyłaś tyliście tyłyście
3rd tył tyła tyło tyli tyły
future tense 1st będę tył1 będę tyła1 będziemy tyli1 będziemy tyły1
2nd będziesz tył1 będziesz tyła1 będziecie tyli1 będziecie tyły1
3rd będzie tył1 będzie tyła1 będzie tyło1 będą tyli1 będą tyły1
conditional 1st tyłbym tyłabym tylibyśmy tyłybyśmy
2nd tyłbyś tyłabyś tylibyście tyłybyście
3rd tyłby tyłaby tyłoby tyliby tyłyby
imperative 1st — tyjmy
2nd tyj tyjcie
3rd niech tyje niech tyją
active adjectival participle tyjący tyjąca tyjące tyjący tyjące
contemporary adverbial participle tyjąc
verbal noun tycie
1 or: będę tyć, będziesz tyć etc.

Further reading
  • tyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.