tykać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tykati (sę).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɨ.kat͡ɕ/

Verb

tykać impf (perfective tyknąć)

  1. to tick (to make a ticking noise)
  2. to touch
  3. (colloquial) to address with the informal T-form, using the second-person pronoun ty (instead of e.g. pan); to thou

Conjugation
Conjugation of tykać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive tykać
present tense 1st tykam tykamy
2nd tykasz tykacie
3rd tyka tykają
past tense 1st tykałem tykałam tykaliśmy tykałyśmy
2nd tykałeś tykałaś tykaliście tykałyście
3rd tykał tykała tykało tykali tykały
future tense 1st będę tykał1 będę tykała1 będziemy tykali1 będziemy tykały1
2nd będziesz tykał1 będziesz tykała1 będziecie tykali1 będziecie tykały1
3rd będzie tykał1 będzie tykała1 będzie tykało1 będą tykali1 będą tykały1
conditional 1st tykałbym tykałabym tykalibyśmy tykałybyśmy
2nd tykałbyś tykałabyś tykalibyście tykałybyście
3rd tykałby tykałaby tykałoby tykaliby tykałyby
imperative 1st — tykajmy
2nd tykaj tykajcie
3rd niech tyka niech tykają
active adjectival participle tykający tykająca tykające tykający tykające
passive adjectival participle tykany tykana tykane tykani tykane
contemporary adverbial participle tykając
impersonal past tykano
verbal noun tykanie
1 or: będę tykać, będziesz tykać etc.

Further reading
  • tykać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.