twifete
Old English
Alternative forms
- twīfēte, twyfēte, twȳfēte, tƿifēte
Etymology
From Proto-Germanic *twifōtijaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtwiˌfeːte/, [ˈtwiˌfeːte]
Declension
Weak | Strong | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
case | singular | plural | case | singular | plural | ||||||||
m | n | f | m | n | f | m | n | f | |||||
nominative | twifēta | twifēte | twifēte | twifētan | nom. | twifēte | twifēte | twifētu | twifēte | twifētu, -e | twifēta, -e | ||
accusative | twifētan | twifēte | twifētan | acc. | twifētne | twifēte | twifēte | twifēte | twifētu, -e | twifēta, -e | |||
genitive | twifētan | twifētra, twifētena | gen. | twifētes | twifētes | twifētre | twifētra | ||||||
dative | twifētan | twifētum | dat. | twifētum | twifētum | twifētre | twifētum | ||||||
instrumental | twifēte |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.