turpiloquium

Latin

Etymology

From turpis (unseemly) + loquor (speak).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /tur.piˈlo.kʷi.um/, [tʊr.pɪˈɫɔ.kᶣi.ʊ̃]

Noun

turpiloquium n (genitive turpiloquiī or turpiloquī); second declension

  1. obscene or immodest speech
    • c. 155 ADc. 240 AD, Tertullian, De Pudicitia, 17
      Demonstrat et Colossensibus, quae membra mortificent super terram, fornicationem immunditiam libidinem concupiscentiam malam et turpiloquium.
    • c. 340 AD — 397 AD, Ambrose, De Fide, 5.10.110

Declension

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative turpiloquium turpiloquia
Genitive turpiloquiī
turpiloquī1
turpiloquiōrum
Dative turpiloquiō turpiloquiīs
Accusative turpiloquium turpiloquia
Ablative turpiloquiō turpiloquiīs
Vocative turpiloquium turpiloquia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.