tumultuatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of tumultuor

Participle

tumultuātus m (feminine tumultuāta, neuter tumultuātum); first/second declension

  1. Having been disturbed, tumulted, or bustled

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative tumultuātus tumultuāta tumultuātum tumultuātī tumultuātae tumultuāta
Genitive tumultuātī tumultuātae tumultuātī tumultuātōrum tumultuātārum tumultuātōrum
Dative tumultuātō tumultuātae tumultuātō tumultuātīs tumultuātīs tumultuātīs
Accusative tumultuātum tumultuātam tumultuātum tumultuātōs tumultuātās tumultuāta
Ablative tumultuātō tumultuātā tumultuātō tumultuātīs tumultuātīs tumultuātīs
Vocative tumultuāte tumultuāta tumultuātum tumultuātī tumultuātae tumultuāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.