tukka

Finnish

Etymology

From Proto-Finnic *tukka, possibly from Proto-Uralic *čukka.

Pronunciation

  • Hyphenation: tuk‧ka
  • Rhymes: -ukːɑ
  • IPA(key): [ˈtukːɑ]

Noun

tukka

  1. hair (covering the human head)

Declension

Inflection of tukka (Kotus type 10/koira, kk-k gradation)
nominative tukka tukat
genitive tukan tukkien
partitive tukkaa tukkia
illative tukkaan tukkiin
singular plural
nominative tukka tukat
accusative nom. tukka tukat
gen. tukan
genitive tukan tukkien
tukkainrare
partitive tukkaa tukkia
inessive tukassa tukissa
elative tukasta tukista
illative tukkaan tukkiin
adessive tukalla tukilla
ablative tukalta tukilta
allative tukalle tukille
essive tukkana tukkina
translative tukaksi tukiksi
instructive tukin
abessive tukatta tukitta
comitative tukkineen

Derived terms

Compounds

See also

Anagrams


Ingrian

Noun

tukka

  1. hair
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.