trąbić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtrɔm.bʲit͡ɕ/

Verb

trąbić impf (perfective zatrąbić)

  1. to honk, to use a car's horn
  2. to trumpet, to make the sound of an elephant
  3. to play the trumpet
  4. (colloquial) to promote, to hype [+ o (locative) = something]

Conjugation
Conjugation of trąbić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive trąbić
present tense 1st trąbię trąbimy
2nd trąbisz trąbicie
3rd trąbi trąbią
past tense 1st trąbiłem trąbiłam trąbiliśmy trąbiłyśmy
2nd trąbiłeś trąbiłaś trąbiliście trąbiłyście
3rd trąbił trąbiła trąbiło trąbili trąbiły
future tense 1st będę trąbił1 będę trąbiła1 będziemy trąbili1 będziemy trąbiły1
2nd będziesz trąbił1 będziesz trąbiła1 będziecie trąbili1 będziecie trąbiły1
3rd będzie trąbił1 będzie trąbiła1 będzie trąbiło1 będą trąbili1 będą trąbiły1
conditional 1st trąbiłbym trąbiłabym trąbilibyśmy trąbiłybyśmy
2nd trąbiłbyś trąbiłabyś trąbilibyście trąbiłybyście
3rd trąbiłby trąbiłaby trąbiłoby trąbiliby trąbiłyby
imperative 1st — trąbmy
2nd trąb trąbcie
3rd niech trąbi niech trąbią
active adjectival participle trąbiący trąbiąca trąbiące trąbiący trąbiące
passive adjectival participle trąbiony trąbiona trąbione trąbieni trąbione
contemporary adverbial participle trąbiąc
impersonal past trąbiono
verbal noun trąbienie
1 or: będę trąbić, będziesz trąbić etc.

Further reading
  • trąbić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.