truć

See also: truc, truck, trúc, trực, trục, and truç

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *truti, from Proto-Indo-European *trowH-.

Pronunciation
  • IPA(key): /trut͡ɕ/

Verb

truć impf (perfective otruć)

  1. (transitive) to poison

Conjugation
Conjugation of truć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive truć
present tense 1st truję trujemy
2nd trujesz trujecie
3rd truje trują
past tense 1st trułem trułam truliśmy trułyśmy
2nd trułeś trułaś truliście trułyście
3rd truł truła truło truli truły
future tense 1st będę truł1 będę truła1 będziemy truli1 będziemy truły1
2nd będziesz truł1 będziesz truła1 będziecie truli1 będziecie truły1
3rd będzie truł1 będzie truła1 będzie truło1 będą truli1 będą truły1
conditional 1st trułbym trułabym trulibyśmy trułybyśmy
2nd trułbyś trułabyś trulibyście trułybyście
3rd trułby trułaby trułoby truliby trułyby
imperative 1st — trujmy
2nd truj trujcie
3rd niech truje niech trują
active adjectival participle trujący trująca trujące trujący trujące
passive adjectival participle truty truta trute truci trute
contemporary adverbial participle trując
impersonal past truto
verbal noun trucie
1 or: będę truć, będziesz truć etc.

Further reading
  • truć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.