trawić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *traviti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtra.vʲit͡ɕ/

Verb

trawić impf (perfective strawić)

  1. (transitive) to digest

Conjugation
Conjugation of trawić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive trawić
present tense 1st trawię trawimy
2nd trawisz trawicie
3rd trawi trawią
past tense 1st trawiłem trawiłam trawiliśmy trawiłyśmy
2nd trawiłeś trawiłaś trawiliście trawiłyście
3rd trawił trawiła trawiło trawili trawiły
future tense 1st będę trawił1 będę trawiła1 będziemy trawili1 będziemy trawiły1
2nd będziesz trawił1 będziesz trawiła1 będziecie trawili1 będziecie trawiły1
3rd będzie trawił1 będzie trawiła1 będzie trawiło1 będą trawili1 będą trawiły1
conditional 1st trawiłbym trawiłabym trawilibyśmy trawiłybyśmy
2nd trawiłbyś trawiłabyś trawilibyście trawiłybyście
3rd trawiłby trawiłaby trawiłoby trawiliby trawiłyby
imperative 1st — trawmy
2nd traw trawcie
3rd niech trawi niech trawią
active adjectival participle trawiący trawiąca trawiące trawiący trawiące
passive adjectival participle trawiony trawiona trawione trawieni trawione
contemporary adverbial participle trawiąc
impersonal past trawiono
verbal noun trawienie
1 or: będę trawić, będziesz trawić etc.

Further reading
  • trawić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.