topić

See also: topic, tòpic, and topič

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *topiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɔ.pʲit͡ɕ/

Verb

topić impf (perfective 1. stopić, 2. zatopić, 3. utopić)

  1. (transitive) to melt something
  2. (transitive) to dump into water; to force something underwater
  3. (transitive) to drown someone

Conjugation
Conjugation of topić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive topić
present tense 1st topię topimy
2nd topisz topicie
3rd topi topią
past tense 1st topiłem topiłam topiliśmy topiłyśmy
2nd topiłeś topiłaś topiliście topiłyście
3rd topił topiła topiło topili topiły
future tense 1st będę topił1 będę topiła1 będziemy topili1 będziemy topiły1
2nd będziesz topił1 będziesz topiła1 będziecie topili1 będziecie topiły1
3rd będzie topił1 będzie topiła1 będzie topiło1 będą topili1 będą topiły1
conditional 1st topiłbym topiłabym topilibyśmy topiłybyśmy
2nd topiłbyś topiłabyś topilibyście topiłybyście
3rd topiłby topiłaby topiłoby topiliby topiłyby
imperative 1st — topmy
2nd top topcie
3rd niech topi niech topią
active adjectival participle topiący topiąca topiące topiący topiące
passive adjectival participle topiony topiona topione topieni topione
contemporary adverbial participle topiąc
impersonal past topiono
verbal noun topienie
1 or: będę topić, będziesz topić etc.

Synonyms
  • (to melt): stapiać
  • (to drown): zatapiać

Further reading
  • topić in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

Pronunciation
  • IPA(key): /tǒpitɕ/
  • Hyphenation: to‧pić

Noun

tòpić m (Cyrillic spelling то̀пић)

  1. small cannon

Declension
Declension of topić
singular plural
nominative topić topići
genitive topića topića
dative topiću topićima
accusative topić topiće
vocative topiću topići
locative topiću topićima
instrumental topićem topićima
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.