targać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tъrgati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtar.ɡat͡ɕ/

Verb

targać impf (perfective potargać)

  1. (transitive) to lug, to jerk, to pull about

Conjugation
Conjugation of targać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive targać
present tense 1st targam targamy
2nd targasz targacie
3rd targa targają
past tense 1st targałem targałam targaliśmy targałyśmy
2nd targałeś targałaś targaliście targałyście
3rd targał targała targało targali targały
future tense 1st będę targał1 będę targała1 będziemy targali1 będziemy targały1
2nd będziesz targał1 będziesz targała1 będziecie targali1 będziecie targały1
3rd będzie targał1 będzie targała1 będzie targało1 będą targali1 będą targały1
conditional 1st targałbym targałabym targalibyśmy targałybyśmy
2nd targałbyś targałabyś targalibyście targałybyście
3rd targałby targałaby targałoby targaliby targałyby
imperative 1st — targajmy
2nd targaj targajcie
3rd niech targa niech targają
active adjectival participle targający targająca targające targający targające
passive adjectival participle targany targana targane targani targane
contemporary adverbial participle targając
impersonal past targano
verbal noun targanie
1 or: będę targać, będziesz targać etc.

Further reading
  • targać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.