tarchuir

Irish

Etymology 1

tar- (“trans-”) +‎ cuir (“to put”)

Verb

tarchuir (present analytic tarchuireann, future analytic tarchuirfidh, verbal noun tarchur, past participle tarchurtha)

  1. (law) to remit, refer
  2. (electronics) to transmit
Conjugation
First Conjugation (A)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present tarchuirim tarchuireann tú;
tarchuirir†		 tarchuireann sé, sí tarchuirimid tarchuireann sibh tarchuireann siad;
tarchuirid†		 a tharchuireann; a tharchuireas /
a dtarchuireann*; a dtarchuireas*		 tarchuirtear
past tharchuir mé; tharchuireas tharchuir tú; tharchuiris tharchuir sé, sí tharchuireamar; tharchuir muid tharchuir sibh; tharchuireabhair tharchuir siad; tharchuireadar a tharchuir /
ar tharchuir*		 tarchuireadh
past habitual tharchuirinn tharchuirteá tharchuireadh sé, sí tharchuirimis; tharchuireadh muid tharchuireadh sibh tharchuiridís; tharchuireadh siad a tharchuireadh /
ar tharchuireadh*		 tharchuirtí
future tarchuirfidh mé;
tarchuirfead		 tarchuirfidh tú;
tarchuirfir†		 tarchuirfidh sé, sí tarchuirfimid;
tarchuirfidh muid		 tarchuirfidh sibh tarchuirfidh siad;
tarchuirfid†		 a tharchuirfidh; a tharchuirfeas /
a dtarchuirfidh*; a dtarchuirfeas*		 tarchuirfear
conditional tharchuirfinn / dtarchuirfinn‡‡ tharchuirfeá / dtarchuirfeᇇ tharchuirfeadh sé, sí / dtarchuirfeadh sé, s퇇 tharchuirfimis; tharchuirfeadh muid / dtarchuirfimis‡‡; dtarchuirfeadh muid‡‡ tharchuirfeadh sibh / dtarchuirfeadh sibh‡‡ tharchuirfidís; tharchuirfeadh siad / dtarchuirfidís‡‡; dtarchuirfeadh siad‡‡ a tharchuirfeadh /
ar tharchuirfeadh*		 tharchuirfí / dtarchuirf퇇
subjunctive present go dtarchuire mé;
go dtarchuiread†		 go dtarchuire tú;
go dtarchuirir†		 go dtarchuire sé, sí go dtarchuirimid;
go dtarchuire muid		 go dtarchuire sibh go dtarchuire siad;
go dtarchuirid†		 — go dtarchuirtear
past dá dtarchuirinn dá dtarchuirteá dá dtarchuireadh sé, sí dá dtarchuirimis;
dá dtarchuireadh muid		 dá dtarchuireadh sibh dá dtarchuiridís;
dá dtarchuireadh siad		 — dá dtarchuirtí
imperative tarchuirim tarchuir tarchuireadh sé, sí tarchuirimis tarchuirigí;
tarchuiridh†		 tarchuiridís — tarchuirtear
verbal noun tarchur
past participle tarchurtha

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

Etymology 2

Noun

tarchuir m

  1. genitive singular of tarchur

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
tarchuir tharchuir dtarchuir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.