słyszeć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *slyšati, from Proto-Indo-European *ḱlew-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈswɨ.ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

słyszeć impf (perfective usłyszeć)

  1. (transitive) to hear
  2. (intransitive) to hear

Conjugation
Conjugation of słyszeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive słyszeć
present tense 1st słyszę słyszymy
2nd słyszysz słyszycie
3rd słyszy słyszą
past tense 1st słyszałem słyszałam słyszeliśmy słyszałyśmy
2nd słyszałeś słyszałaś słyszeliście słyszałyście
3rd słyszał słyszała słyszało słyszeli słyszały
future tense 1st będę słyszał1 będę słyszała1 będziemy słyszeli1 będziemy słyszały1
2nd będziesz słyszał1 będziesz słyszała1 będziecie słyszeli1 będziecie słyszały1
3rd będzie słyszał1 będzie słyszała1 będzie słyszało1 będą słyszeli1 będą słyszały1
conditional 1st słyszałbym słyszałabym słyszelibyśmy słyszałybyśmy
2nd słyszałbyś słyszałabyś słyszelibyście słyszałybyście
3rd słyszałby słyszałaby słyszałoby słyszeliby słyszałyby
imperative 1st — słyszmy
2nd słysz słyszcie
3rd niech słyszy niech słyszą
active adjectival participle słyszący słysząca słyszące słyszący słyszące
passive adjectival participle słyszany słyszana słyszane słyszani słyszane
contemporary adverbial participle słysząc
impersonal past słyszano
verbal noun słyszenie
1 or: będę słyszeć, będziesz słyszeć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.