sądzić

See also: sadzić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sǫditi, from Proto-Indo-European *ḱens- (“to announce, proclaim”). Cognate with Sanskrit śáṃsati (“to declare”), Latin cēnseō.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsɔɲ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

sądzić impf (perfective osądzić)

  1. (intransitive) to think; to suppose; to presume; to hold an opinion
  2. (transitive) to judge; to try

Conjugation
Conjugation of sądzić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive sądzić
present tense 1st sądzę sądzimy
2nd sądzisz sądzicie
3rd sądzi sądzą
past tense 1st sądziłem sądziłam sądziliśmy sądziłyśmy
2nd sądziłeś sądziłaś sądziliście sądziłyście
3rd sądził sądziła sądziło sądzili sądziły
future tense 1st będę sądził1 będę sądziła1 będziemy sądzili1 będziemy sądziły1
2nd będziesz sądził1 będziesz sądziła1 będziecie sądzili1 będziecie sądziły1
3rd będzie sądził1 będzie sądziła1 będzie sądziło1 będą sądzili1 będą sądziły1
conditional 1st sądziłbym sądziłabym sądzilibyśmy sądziłybyśmy
2nd sądziłbyś sądziłabyś sądzilibyście sądziłybyście
3rd sądziłby sądziłaby sądziłoby sądziliby sądziłyby
imperative 1st — sądźmy
2nd sądź sądźcie
3rd niech sądzi niech sądzą
active adjectival participle sądzący sądząca sądzące sądzący sądzące
passive adjectival participle sądzony sądzona sądzone sądzeni sądzone
contemporary adverbial participle sądząc
impersonal past sądzono
verbal noun sądzenie
1 or: będę sądzić, będziesz sądzić etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.