súg

See also: sug

Hungarian

Etymology

From an onomatopoeic (sound-imitative) root + -g (verb-forming suffix).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈʃuːɡ]

Verb

súg

  1. (transitive) to whisper
  2. (transitive, theater and television) to prompt (to tell an actor/person the words they should be saying)

Conjugation
conjugation of súg
Infinitive súgni
Past participle súgott
Present participle súgó
Future participle súgandó
Adverbial participle súgva
Potential súghat
1st person sg 2nd person sg informal 3rd person sg,
2nd person sg formal		 1st person pl 2nd person pl informal 3rd person pl,
2nd person pl formal
Indicative mood Present Indefinite súgok súgsz súg súgunk súgtok súgnak
Definite súgom
én téged/titeket
súglak		 súgod súgja súgjuk súgjátok súgják
Past Indefinite súgtam súgtál súgott súgtunk súgtatok súgtak
Definite súgtam
én téged/titeket
súgtalak		 súgtad súgta súgtuk súgtátok súgták
Conditional mood Present Indefinite súgnék súgnál súgna súgnánk súgnátok súgnának
Definite súgnám
én téged/titeket
súgnálak		 súgnád súgná súgnánk súgnátok súgnák
Subjunctive mood Present Indefinite súgjak súgj
or
súgjál		 súgjon súgjunk súgjatok súgjanak
Definite súgjam
én téged/titeket
súgjalak		 súgd
or
súgjad		 súgja súgjuk súgjátok súgják
Conjugated infinitive súgnom súgnod súgnia súgnunk súgnotok súgniuk

Derived terms

(With verbal prefixes):

  • besúg
  • megsúg

References
  1. Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.