szlochać

Polish

Etymology

From the contamination of Middle High German slucken (“to swallow, gobble, sob, snivel”) and slūchen (“to swallow, gobble”). Compare German schluchzen (“to sob”) which is derived from the frequentative/iterative form of Middle High German nouns.

Pronunciation

IPA(key): /ˈʂlɔ.xat͡ɕ/

Verb

szlochać impf

  1. (intransitive) to sob

Conjugation
Conjugation of szlochać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive szlochać
present tense 1st szlocham szlochamy
2nd szlochasz szlochacie
3rd szlocha szlochają
past tense 1st szlochałem szlochałam szlochaliśmy szlochałyśmy
2nd szlochałeś szlochałaś szlochaliście szlochałyście
3rd szlochał szlochała szlochało szlochali szlochały
future tense 1st będę szlochał1 będę szlochała1 będziemy szlochali1 będziemy szlochały1
2nd będziesz szlochał1 będziesz szlochała1 będziecie szlochali1 będziecie szlochały1
3rd będzie szlochał1 będzie szlochała1 będzie szlochało1 będą szlochali1 będą szlochały1
conditional 1st szlochałbym szlochałabym szlochalibyśmy szlochałybyśmy
2nd szlochałbyś szlochałabyś szlochalibyście szlochałybyście
3rd szlochałby szlochałaby szlochałoby szlochaliby szlochałyby
imperative 1st — szlochajmy
2nd szlochaj szlochajcie
3rd niech szlocha niech szlochają
active adjectival participle szlochający szlochająca szlochające szlochający szlochające
contemporary adverbial participle szlochając
impersonal past szlochano
verbal noun szlochanie
1 or: będę szlochać, będziesz szlochać etc.

Synonyms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.