szczuć

Polish

Etymology

From earlier szczwać, from Proto-Slavic *ščьvati.

Pronunciation
  • Audio(file)

IPA(key): /ʂt͡ʂut͡ɕ/

Verb

szczuć impf (perfective poszczuć)

  1. (transitive) to sic

Conjugation
Conjugation of szczuć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive szczuć
present tense 1st szczuję szczujemy
2nd szczujesz szczujecie
3rd szczuje szczują
past tense 1st szczułem szczułam szczuliśmy szczułyśmy
2nd szczułeś szczułaś szczuliście szczułyście
3rd szczuł szczuła szczuło szczuli szczuły
future tense 1st będę szczuł1 będę szczuła1 będziemy szczuli1 będziemy szczuły1
2nd będziesz szczuł1 będziesz szczuła1 będziecie szczuli1 będziecie szczuły1
3rd będzie szczuł1 będzie szczuła1 będzie szczuło1 będą szczuli1 będą szczuły1
conditional 1st szczułbym szczułabym szczulibyśmy szczułybyśmy
2nd szczułbyś szczułabyś szczulibyście szczułybyście
3rd szczułby szczułaby szczułoby szczuliby szczułyby
imperative 1st — szczujmy
2nd szczuj szczujcie
3rd niech szczuje niech szczują
active adjectival participle szczujący szczująca szczujące szczujący szczujące
passive adjectival participle szczuty szczuta szczute szczuci szczute
contemporary adverbial participle szczując
impersonal past szczuto
verbal noun szczucie
1 or: będę szczuć, będziesz szczuć etc.
Derived terms
  • (verbs) zaszczuć, zaszczuwać (“to hound”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.