superbiens

Latin

Etymology

Present participle of superbiō.

Participle

superbiēns (genitive superbientis); third-declension one-termination participle

  1. taking pride

Declension

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative superbiēns superbientēs superbientia
Genitive superbientis superbientium
Dative superbientī superbientibus
Accusative superbientem superbiēns superbientēs
superbientīs
superbientia
Ablative superbiente
superbientī1
superbientibus
Vocative superbiēns superbientēs superbientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.