subjunctivus

Latin

Etymology

From subjungō (to subordinate) + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /sub.junkˈtiː.wus/, [sʊb.jʊŋkˈtiː.wʊs]

Adjective

subjunctīvus (feminine subjunctīva, neuter subjunctīvum); first/second declension

  1. Alternative form of subiunctīvus

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subjunctīvus subjunctīva subjunctīvum subjunctīvī subjunctīvae subjunctīva
Genitive subjunctīvī subjunctīvae subjunctīvī subjunctīvōrum subjunctīvārum subjunctīvōrum
Dative subjunctīvō subjunctīvae subjunctīvō subjunctīvīs subjunctīvīs subjunctīvīs
Accusative subjunctīvum subjunctīvam subjunctīvum subjunctīvōs subjunctīvās subjunctīva
Ablative subjunctīvō subjunctīvā subjunctīvō subjunctīvīs subjunctīvīs subjunctīvīs
Vocative subjunctīve subjunctīva subjunctīvum subjunctīvī subjunctīvae subjunctīva

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.