stánaigh

Irish

Etymology 1

From stán (“tin; tin vessel”) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

(transitive) tin-plate, coat with tin
(transitive) pack in tins, can

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	stánaím	stánaíonn tú; stánaír^†	stánaíonn sé, sí	stánaímid; stánaíonn muid	stánaíonn sibh	stánaíonn siad; stánaíd^†	a stánaíonn; a stánaíos	stánaítear
	past	stánaigh mé; stánaíos	stánaigh tú; stánaís	stánaigh sé, sí	stánaíomar; stánaigh muid	stánaigh sibh; stánaíobhair	stánaigh siad; stánaíodar	a stánaigh / ar stánaigh*	stánaíodh
	past habitual	stánaínn	stánaíteá	stánaíodh sé, sí	stánaímis; stánaíodh muid	stánaíodh sibh	stánaídís; stánaíodh siad	a stánaíodh / ar stánaíodh*	stánaítí
	future	stánóidh mé; stánód; stánóchaidh mé^†	stánóidh tú; stánóir^†; stánóchaidh tú^†	stánóidh sé, sí; stánóchaidh sé, sí^†	stánóimid; stánóidh muid; stánóchaimid^†; stánóchaidh muid^†	stánóidh sibh; stánóchaidh sibh^†	stánóidh siad; stánóid^†; stánóchaidh siad^†	a stánóidh; a stánós; a stánóchaidh^†; a stánóchas^†	stánófar; stánóchar^†
conditional		stánóinn; stánóchainn^†	stánófá; stánóchthá^†	stánódh sé, sí; stánóchadh sé, sí^†	stánóimis; stánódh muid; stánóchaimis^†; stánóchadh muid^†	stánódh sibh; stánóchadh sibh^†	stánóidís; stánódh siad; stánóchadh siad^†	a stánódh; a stánóchadh^† / ar stánódh; ar stánóchadh^†	stánófaí; stánóchthaí^†
subjunctive	present	go stánaí mé; go stánaíod^†	go stánaí tú; go stánaír^†	go stánaí sé, sí	go stánaímid; go stánaí muid	go stánaí sibh	go stánaí siad; go stánaíd^†	—	go stánaítear
subjunctive	past	dá stánaínn	dá stánaíteá	dá stánaíodh sé, sí	dá stánaímis; dá stánaíodh muid	dá stánaíodh sibh	dá stánaídís; dá stánaíodh siad	—	dá stánaítí
imperative		stánaím	stánaigh	stánaíodh sé, sí	stánaímis	stánaígí; stánaídh^†	stánaídís	—	stánaítear
verbal noun		stánú
past participle		stánaithe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form

Etymology 2

Adjective

stánaigh

vocative singular masculine of stánach
genitive singular masculine of stánach
(archaic) dative singular feminine of stánach

Etymology 3

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

(intransitive) Alternative form of stán (“stare”)

Etymology 4

Verb

stánaigh (present analytic stánaíonn, future analytic stánóidh, verbal noun stánú, past participle stánaithe)

(transitive) Alternative form of stánáil (“beat, trounce; stuff”)

References

"stánaigh" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.