strugać

See also: strugač

Polish

IPA^(key): /ˈstru.ɡat͡ɕ/

strugać impf (perfective ostrugać)

Conjugation of strugać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		strugać
present tense	1st	strugam			strugamy
	2nd	strugasz			strugacie
	3rd	struga			strugają
past tense	1st	strugałem	strugałam		strugaliśmy	strugałyśmy
	2nd	strugałeś	strugałaś		strugaliście	strugałyście
	3rd	strugał	strugała	strugało	strugali	strugały
future tense	1st	będę strugał¹	będę strugała¹		będziemy strugali¹	będziemy strugały¹
	2nd	będziesz strugał¹	będziesz strugała¹		będziecie strugali¹	będziecie strugały¹
	3rd	będzie strugał¹	będzie strugała¹	będzie strugało¹	będą strugali¹	będą strugały¹
conditional	1st	strugałbym	strugałabym		strugalibyśmy	strugałybyśmy
	2nd	strugałbyś	strugałabyś		strugalibyście	strugałybyście
	3rd	strugałby	strugałaby	strugałoby	strugaliby	strugałyby
imperative	1st	—			strugajmy
	2nd	strugaj			strugajcie
	3rd	niech struga			niech strugają
active adjectival participle		strugający	strugająca	strugające	strugający	strugające
passive adjectival participle		strugany	strugana	strugane	strugani	strugane
contemporary adverbial participle		strugając
impersonal past		strugano
verbal noun		struganie
¹ or: będę strugać, będziesz strugać etc.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.