strigulatus
Latin
Adjective
strigulātus (feminine strigulāta, neuter strigulātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | strigulātus | strigulāta | strigulātum | strigulātī | strigulātae | strigulāta | |
Genitive | strigulātī | strigulātae | strigulātī | strigulātōrum | strigulātārum | strigulātōrum | |
Dative | strigulātō | strigulātae | strigulātō | strigulātīs | strigulātīs | strigulātīs | |
Accusative | strigulātum | strigulātam | strigulātum | strigulātōs | strigulātās | strigulāta | |
Ablative | strigulātō | strigulātā | strigulātō | strigulātīs | strigulātīs | strigulātīs | |
Vocative | strigulāte | strigulāta | strigulātum | strigulātī | strigulātae | strigulāta |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.