stabiliens

Latin

Etymology

Present participle of stabiliō.

Participle

stabiliēns m or f or n (genitive stabilientis); third declension

  1. confirming, securing etc.

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative stabiliēns stabiliēns stabilientēs stabilientia
Genitive stabilientis stabilientis stabilientium stabilientium
Dative stabilientī stabilientī stabilientibus stabilientibus
Accusative stabilientem stabiliēns stabilientēs, stabilientīs stabilientia
Ablative stabiliente, stabilientī1 stabiliente, stabilientī1 stabilientibus stabilientibus
Vocative stabiliēns stabiliēns stabilientēs stabilientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.