staan

• staat (dialectal)

From Dutch staan.

staan (present staan, present participle staande, past participle gestaan)

1. to stand

   Jou, staan op!

   You, stand up!

From Middle Dutch stâen, from Old Dutch stān, from Proto-Germanic *stāną.

• IPA^(key): /staːn/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aːn

staan

1. (intransitive) to stand, to be upright
2. (intransitive) to be, to be placed or located

   In Holland staat een huis.

   In Holland there is a house.

   Synonyms: liggen, lopen, zitten, zijn

3. (auxiliary, with te) Forms a continuous aspect. Although it carries an implication of standing, this is vague and is not strictly required or emphasized.

   Wat sta jij daar te koken?

   What are you cooking there?

4. (intransitive) to say, to indicate in a written form

   In de grondwet staat precies wie de macht heeft in een land en hoe hij of zij die moet gebruiken.

   In the constitution it says exactly who's in power in a country and how he or she must use this power.

5. (intransitive) to suit, fit, befit (of clothing)

   Het staat je goed!

   It suits you!

• afstaan
• bestaan
• bijstaan
• doorstaan
• ontstaan
• opstaan
• stilstaan
• toestaan
• verstaan
• volstaan
• alleenstaand

• naast