sprząc

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sъpręťi, from *sъpręgti.

Pronunciation

IPA(key): /spʂɔnt͡s/

Verb

sprząc pf (imperfective sprzęgać)

  1. (transitive) to couple, to engage, to team, to connect, to unite

Conjugation
Conjugation of sprząc pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive sprząc
future tense 1st sprzęgę sprzężemy
2nd sprzężesz sprzężecie
3rd sprzęże sprzęgą
past tense 1st sprzągłem sprzęgłam sprzęgliśmy sprzęgłyśmy
2nd sprzągłeś sprzęgłaś sprzęgliście sprzęgłyście
3rd sprzągł sprzęgła sprzęgło sprzęgli sprzęgły
conditional 1st sprzągłbym sprzęgłabym sprzęglibyśmy sprzęgłybyśmy
2nd sprzągłbyś sprzęgłabyś sprzęglibyście sprzęgłybyście
3rd sprzągłby sprzęgłaby sprzęgłoby sprzęgliby sprzęgłyby
imperative 1st niech sprzęgę sprzążmy
2nd sprząż sprzążcie
3rd niech sprzęże niech sprzęgą
passive adjectival participle sprzężony sprzężona sprzężone sprzężeni sprzężone
anterior adverbial participle sprzężywszy
impersonal past sprzężono
verbal noun sprzężenie

Synonyms
  • sczepić, spiąć, spoić, sprzęgnąć, zespolić, zetknąć, zewrzeć, złączyć

Further reading
  • sprząc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.