snuć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *snuti.

Pronunciation
  • IPA(key): /snut͡ɕ/

Verb

snuć impf (perfective wysnuć)

  1. (transitive) to spin
  2. (transitive) to reel off
  3. (transitive) to warp

Conjugation
Conjugation of snuć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive snuć
present tense 1st snuję snujemy
2nd snujesz snujecie
3rd snuje snują
past tense 1st snułem snułam snuliśmy snułyśmy
2nd snułeś snułaś snuliście snułyście
3rd snuł snuła snuło snuli snuły
future tense 1st będę snuł1 będę snuła1 będziemy snuli1 będziemy snuły1
2nd będziesz snuł1 będziesz snuła1 będziecie snuli1 będziecie snuły1
3rd będzie snuł1 będzie snuła1 będzie snuło1 będą snuli1 będą snuły1
conditional 1st snułbym snułabym snulibyśmy snułybyśmy
2nd snułbyś snułabyś snulibyście snułybyście
3rd snułby snułaby snułoby snuliby snułyby
imperative 1st — snujmy
2nd snuj snujcie
3rd niech snuje niech snują
active adjectival participle snujący snująca snujące snujący snujące
passive adjectival participle snuty snuta snute snuci snute
contemporary adverbial participle snując
impersonal past snuto
verbal noun snucie
1 or: będę snuć, będziesz snuć etc.

Synonyms

Further reading
  • snuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.