smjúga

Icelandic

Etymology

From Old Norse smjúga.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsmjuːa/
  • Rhymes: -uːa

Verb

smjúga (strong verb, third-person singular past indicative smaug, third-person plural past indicative smugu, supine smogið)

  1. to creep (through an entrance), to slip in

Conjugation
smjúga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að smjúga
supine
(sagnbót)		 smogið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 smjúgandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég smýg við smjúgum present
(nútíð)		 ég smjúgi við smjúgum
þú smýgur þið smjúgið þú smjúgir þið smjúgið
hann, hún, það smýgur þeir, þær, þau smjúga hann, hún, það smjúgi þeir, þær, þau smjúgi
past
(þátíð)		 ég smaug við smugum past
(þátíð)		 ég smygi við smygjum
þú smaugst þið smuguð þú smygir þið smygjuð
hann, hún, það smaug þeir, þær, þau smugu hann, hún, það smygi þeir, þær, þau smygju
imperative
(boðháttur)		 smjúg (þú) smjúgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
smjúgðu smjúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
smoginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 smoginn smogin smogið smognir smognar smogin
accusative
(þolfall)		 smoginn smogna smogið smogna smognar smogin
dative
(þágufall)		 smognum smoginni smognu smognum smognum smognum
genitive
(eignarfall)		 smogins smoginnar smogins smoginna smoginna smoginna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 smogni smogna smogna smognu smognu smognu
accusative
(þolfall)		 smogna smognu smogna smognu smognu smognu
dative
(þágufall)		 smogna smognu smogna smognu smognu smognu
genitive
(eignarfall)		 smogna smognu smogna smognu smognu smognu

Derived terms
  • smjúga gegnum ("to slip through, to penetrate")

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *smeuganą. Related to smock, which see for some more information.

Verb

smjúga

  1. to creep through (a hole, or opening, or narrow space)
  2. to put on (a garment which has a hole for the head)

Conjugation
Conjugation of smjúga — active (strong class 2)
infinitive smjúga
present participle smjúgandi
past participle smoginn
indicative present past
1st-person singular smýg smó, smaug
2nd-person singular smýgr smótt, smaugt
3rd-person singular smýgr smó, smaug
1st-person plural smjúgum smugum
2nd-person plural smjúgið smuguð
3rd-person plural smjúga smugu
subjunctive present past
1st-person singular smjúga smyga
2nd-person singular smjúgir smygir
3rd-person singular smjúgi smygi
1st-person plural smjúgim smygim
2nd-person plural smjúgið smygið
3rd-person plural smjúgi smygi
imperative present
2nd-person singular smjúg
1st-person plural smjúgum
2nd-person plural smjúgið
Conjugation of smjúga — mediopassive (strong class 2)
infinitive smjúgask
present participle smjúgandisk
past participle smogizk
indicative present past
1st-person singular smjúgumk smugumk
2nd-person singular smýgsk smózk, smaugzk
3rd-person singular smýgsk smósk, smaugsk
1st-person plural smjúgumsk smugumsk
2nd-person plural smjúgizk smuguzk
3rd-person plural smjúgask smugusk
subjunctive present past
1st-person singular smjúgumk smygumk
2nd-person singular smjúgisk smygisk
3rd-person singular smjúgisk smygisk
1st-person plural smjúgimsk smygimsk
2nd-person plural smjúgizk smygizk
3rd-person plural smjúgisk smygisk
imperative present
2nd-person singular smjúgsk
1st-person plural smjúgumsk
2nd-person plural smjúgizk

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.