smarkać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *smъrkati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsmar.kat͡ɕ/

Verb

smarkać impf (perfective wysmarkać)

  1. (intransitive, colloquial) to blow one's nose

Conjugation
Conjugation of smarkać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive smarkać
present tense 1st smarkam smarkamy
2nd smarkasz smarkacie
3rd smarka smarkają
past tense 1st smarkałem smarkałam smarkaliśmy smarkałyśmy
2nd smarkałeś smarkałaś smarkaliście smarkałyście
3rd smarkał smarkała smarkało smarkali smarkały
future tense 1st będę smarkał1 będę smarkała1 będziemy smarkali1 będziemy smarkały1
2nd będziesz smarkał1 będziesz smarkała1 będziecie smarkali1 będziecie smarkały1
3rd będzie smarkał1 będzie smarkała1 będzie smarkało1 będą smarkali1 będą smarkały1
conditional 1st smarkałbym smarkałabym smarkalibyśmy smarkałybyśmy
2nd smarkałbyś smarkałabyś smarkalibyście smarkałybyście
3rd smarkałby smarkałaby smarkałoby smarkaliby smarkałyby
imperative 1st — smarkajmy
2nd smarkaj smarkajcie
3rd niech smarka niech smarkają
active adjectival participle smarkający smarkająca smarkające smarkający smarkające
contemporary adverbial participle smarkając
impersonal past smarkano
verbal noun smarkanie
1 or: będę smarkać, będziesz smarkać etc.

Synonyms
  • wysmarkiwać

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.