skończyć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

skończyć pf (imperfective kończyć)

  1. to end, to finish
  2. to stop, to quit
  3. to take place, happen, occur

Conjugation
Conjugation of skończyć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive skończyć
future tense 1st skończę skończymy
2nd skończysz skończycie
3rd skończy skończą
past tense 1st skończyłem skończyłam skończyliśmy skończyłyśmy
2nd skończyłeś skończyłaś skończyliście skończyłyście
3rd skończył skończyła skończyło skończyli skończyły
conditional 1st skończyłbym skończyłabym skończylibyśmy skończyłybyśmy
2nd skończyłbyś skończyłabyś skończylibyście skończyłybyście
3rd skończyłby skończyłaby skończyłoby skończyliby skończyłyby
imperative 1st niech skończę skończmy
2nd skończ skończcie
3rd niech skończy niech skończą
passive adjectival participle skończony skończona skończone skończeni skończone
anterior adverbial participle skończywszy
impersonal past skończono
verbal noun skończenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.