skilnaður

Icelandic

Etymology

From Old Norse skilnaðr.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscɪlna(ː)ðʏr/

Noun

skilnaður m (genitive singular skilnaðar, nominative plural skilnaðir)

  1. separation
    Synonym: aðskilnaður
  2. divorce
    Synonym: hjónaskilnaður
  3. departure, parting
    Synonym: brottför

Declension
declension of skilnaður
m-s3 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skilnaður skilnaðurinn skilnaðir skilnaðirnir
accusative skilnað skilnaðinn skilnaði skilnaðina
dative skilnaði skilnaðinum skilnuðum skilnuðunum
genitive skilnaðar skilnaðarins skilnaða skilnaðanna
  • skilja (“to separate; to understand”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.