sinir

See also: sınır

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish سكیر (siŋir, sinew, tendon, thew, nerve, rib, vein), from Proto-Turkic *siŋir (sinew).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [siniɾ]
  • Hyphenation: si‧nir

Noun

sinir (definite accusative siniri, plural sinirler)

  1. (anatomy) sinew, tendon
  2. (physiology) nerve
  3. (psychology) nervousness, tension
  4. temper, tantrum, fury
  5. anger; irritation
  6. equanimity, emotional balance

Declension

Inflection
Nominative sinir
Definite accusative siniri
Singular Plural
Nominative sinir sinirler
Definite accusative siniri sinirleri
Dative sinire sinirlere
Locative sinirde sinirlerde
Ablative sinirden sinirlerden
Genitive sinirin sinirlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular sinirim sinirlerim
2nd singular sinirin sinirlerin
3rd singular siniri sinirleri
1st plural sinirimiz sinirlerimiz
2nd plural siniriniz sinirleriniz
3rd plural sinirleri sinirleri

Derived terms

  • sinir krizi
  • sinir olmak

Adjective

sinir (comparative daha sinir, superlative en sinir)

  1. (not comparable) neural
  2. (comparable) annoying, snappish, irritating, exasperating

Declension

References

  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), *siŋir”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.